Çocuklara sorumluluk bilincini aşılamak ve yaşam konusunda yol gösterip, motive etmek bütün ebeveynlerin zorlandığı konuların başında gelir. Çocuklarla doğru iletişim, aile içi mutluluğun en önemli anahtarıdır. Aşağıda, yapılan araştırmalar doğrultusunda tespit edilmiş motivasyon adımlarına yer verdik. Doğru adımları attığımızda düşündüğümüz kadar zor olmadığını göreceğiz.
Motive etmeye çalışmayı bırakalım.
Bilimsel ve kanıtlanmış bir gerçek olarak çocuğumuzu motive etme girişimlerimiz büyük olasılıkla tam tersini yapıyor ve çocuğumuzu mutsuz ediyor.
Çünkü özünde motive olmak demek, kendi başına bir aktivitenin tadını çıkarmak demektir. Çocuk bir aktiviteden hoşlanmıyorsa, ısrar, rüşvet veya tehdit gibi davranışlarımız o anda işe yarıyormuş gibi görünse de uzun vadede pek de işe yaramıyor.
Kontrol etmek yerine ilham verici olalım.
Çocuğumuzu motive etmenin en iyi yolu, bir aktivitedeki güzelliği ve bunu yapmaktan nasıl zevk alarak eğlenebileceğini göstermektir. Bunu da kendi içinde şöyle sıralayabiliriz.
Öğrenmenin ve ustalaşmanın eğlenceli olduğunu göstermek.
İş yapma durumu yerine bir öğrenme ortamı yaratmak. Yani sadece ödevleri tamamlamak veya iyi notlar almak için değil, yeni bilgiler edinmeyi öğreniyoruz gibi.
Onlara öğrendiklerinin farklı kullanım alanlarını göstererek meraklarını yeni bir beceriye çekmek.
Baskı olmadan, çocuğun ilgi alanlarına göre aktiviteler seçmelerine izin vermek.
Başarı kilometre taşlarını birlikte kutlamak. Tabii aşırıya kaçmadan veya şart koşmadan.
Eleştirel değil yapıcı geri bildirim sağlamak.
Çocuklar bir soruna takılıp kaldıklarında, bunu “üstesinden gelmeleri gereken bir zorluk” değil, “fethedebilecekleri bir meydan okuma” olarak görmelerine yardımcı olmak.
Aktiviteyi çocukların “işi” olarak adlandırmayarak.
Ödül olarak “Ev ödevi yok” gibi durumlardan kaçınarak.
İçselleştirmelerine ve entegre olmalarına yardımcı olalım.
Tabiki her aktivite zevkli değil. Bu durumda, çocuğumuzun kanalize olmasına yardımcı olmamız gerekli.
Bir aktivite çok kolaysa, çocuk hızlı bir şekilde sıkılmış hissedecektir. Eğer bir aktivite çok zorsa, çocuk cesaretini kıracak veya kendinden şüphe edecektir.
Optimal bir zorluk, bir çocuğun gelişimi için biraz zor olan, ancak yine de pratik ve biraz sıkı çalışma ile elde edilebilen bir zorluktur.
Örneğin, futbol eğitimi zaman zaman zor olabilir. Ancak pratik yapmak, ustalık elde etmenin kritik ve gerekli bir parçasıdır. Çocuğumuz futbolda iyi olmak istiyorsa, bazen çok keyifli olmasa bile pratik yapması gerektiğini açıklayarak anlamasına yardımcı olmak gibi.
Karar vermelerin izin verelim
Çoğumuz , çocukların kendi kararlarını vermelerine izin veririrsek, onların yanlış kararları vereceğinden ve başarısız olacağından korkuyoruz. Ancak düşmenin yürümeyi öğrenmenin kaçınılmaz bir parçası olduğu gibi, yanlış kararlar vermek de doğru karar vermeyi öğrenmenin kaçınılmaz ve önemli bir parçasıdır.
Çocukların özgüvenleri için kendi kararlarını vermek çok önemli. Eğer yapılacak aktivite sağlık veya güvenlikle ilgili değilse, bizim rehberliğinizle karar vermelerine izin vermek ve ardından doğal sonuçla yüzleşmelerine izin vermek gerek. Yine bir örnek verelim:
Ödevlerini yapmak istemeyen bir çocuk , ödevin önemini açıkladıktan sonra bile yapmayı reddediyor ise, bu durumun okuldaki sonucuyla yüzleşmesine izin verelim.
Çocukların yapması gereken şeyler var, okula gitmek gibi ki bu pazarlık konusu değil. Bir çocuk okula gitmek istemiyorsa, nedenini öğrenmekte bizim sorumluluğumuz. Okulda zorbalar var mı? Öğretmenler kötü mü? Çocuklarımızın savunucusu olarak bu engelleri kaldırmak için okulla birlikte çalışmak önemli.
Sözün kısası; Çocuklarımız bizim hayatımızı yaşamak için yaratılmamıştır. Gençken piyano çalmadığımız için pişman olmamız, çocuklarımızın hayallerimizi gerçekleştirmesi gerektiği anlamına gelmez. Çocukların kendi hayatları ve takip etmeleri gereken kendi hayalleri vardır…
13:05
News
Genel
Genel
Sağlık
Genel
Genel
Sağlık
