O’NUN ORTASINDA NE VAR?

1

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Bir ses olarak ve biçimsel karşılıyla O harfini bilirsiniz. Hiç düşündünüz mü, O’nun ortasında ne var? Büyük patlama gibi bir noktadan yayılan akışı anlatıyor bu harf. Evet, O’nun ortasında nokta var, bir merkez var gözle görülmese de. Ve o da O…

İnsanın içindeki görünen ve görünmeyen her parça bir nokta, bir çember olmuş. Gücün tutarlı akışı düzenle işleyen yaratımı sunmuş. Hücrenin de meyvenin de içinde çekirdek var. Başının içinde beyin, bedenin içinde kalp var; güneş sisteminin içinde güneş, evrenin merkezinde bir karadelik… Nokta içinde nokta var. O harfi bir çember olmuş içindeki noktayı gizliyor.

Halkada yeterince oyalanınca merkezi sezmeye başlıyorsun.

İçindeki hareket isteğiyle ona olan çekilmen birleşince daire çizmeye başlıyorsun. Hem onunla hem onsuz bir serüven içine düşüyorsun. İnişli çıkışlı yaşayıp bir yere vardığında, belki en sonunda her şeyin bir oyun, bir yalan olduğunu anlıyor, halkanın her açısının karşısındaki değişmeyeni biliyorsun. Halkayı deneyim deneyim çiziyor, her gidişte dönüşü içinde duyarak hiçbir yere gitmediğini anlıyorsun.

Maddesel şölene bölünerek karışıyoruz, oraların renkleri bizi içine kolayca çekiyor. Merkezi çevreleyen halka, siz ona isterseniz kabuk deyin- zaman ve mekân olup kader diye önümüze seriliyor. Yaşamın toplamı kader adıyla insan eylemlerinden oluşurken o eylemlerde arı gibi idrâk balını biriktiriyoruz. Kaba inceye, yatay dikeye, karanlık ışığa doğru gidiyor. 

Yarıçap denen nefsinin, benliklerinin uzunluğu kadar merkezden uzaksın.

Nefsin ilacı irade, çemberin düşü noktadır. Her çember merkezine yarıçapı kadar uzaklıkta sonsuz noktadan oluşuyor. Yaradan’a nefsin, benliklerin yarıçapı kadar uzaksın ve o kadar unutkan, dağınıksın. O uzaklığı iraden yok edecek, dört elementin kısırdöngüsünü irade kıracak. İçsel gücün, anlayışın kendini maddeyi yutan madde değil de maddede seyreden bir öz, bir nokta olduğunu sana gösterecek. Çemberin ve yarıçapın bütün noktaları bir tek noktaya sadeleşecek.

O harfinin biçimselliği bana aslına dönmek isteyen bir nokta olduğunu fısıldıyor. O benimle şimdi biçimden biçime ve biçimle konuşuyor. Sonra aklıma birden kalp atışlarımızda sürekli çevrilen M harfi geliyor, belki gelmek istiyor, yaşam onu getiriyor. Bir’den fışkıran yaşam dolu sular okyanus oluyor. Tanrısal tesirleri, yaratımın enginliğini düşünüyorum. İkisi birleşince OM, yani O’nun adı oluyor. OM’un Sanskritçe yazılışını ters çevirince Arapça ALLAH yazılışını görüyorum. O anda idrâk denen o ince, yüksek titreşimi ediniyorum. Artık şaşırmıyorum. Her şey O’na dönüyor.